29 Şubat 2020 Cumartesi

Ciyawaziya Fehma Evînê Di Romana "Evîna Te Ez Parastim"a Tosinê Reşîdî De

                                         
                                     


Mi cara yekem kitêba Tosinê Reşîdî ya bi navê Em Zimanê Xwe Kurd in, dûre jî min romana wî ya bi navê Mestûre xwendibû.  Kitêba Em Zimanê Xwe Kurd in, ji nîvîsên cur bi cur ên ser zimên pêk hatibû,  giringî û hêjatiya zimanî di min de kûrtir kiribû. Romana Mestûreyê jî romaneke dîrokî bû. Ji xeynî wan berheman heta dawîtirîn romana Tosinê Reşîdî, min berhemeke wî ya din nexwendibû. 
     
Romana dawî ya Tosinê Reşîdî bi navê Evîna Te Ez Parastim meha cotmehê ji Weşanxaneya Avestayê hat weşandin. Roman ji du beşên sereke pêk tê, 213 rûpel in.
      
Mijara romanê evîna bêmirad e. Evîna ku ji dema zankoyê dest pê kiriye lê negihîştiye mirazê xwe, nîvco maye. 
      
Di beşa yekem a romanê de karakterê mêr, bi rêwîtiyeke ber bi rabirdûyê ve, behsa jiyan û bîranînên evîna xwe dike, di a duyem de jî karaktera jin bi heman şiklî qala jiyan û bîranînên evîna xwe dike.
       
Nivîskarî romana xwe li ser bersivdayîna vê pirsê ava kiriye: Lehengên me yên ku negihîştine mirazê xwe, ji hevdu dûr jiyaneke çawa jiyane, evîna wan a temamnebûyî çawa bandor li jiyana wan kiriye?
   
 Evîna bêmirad û nîvco...
      
Di nava têgihîna evîn û takekesan, civakan û huneran de têkiliyeke çawa heye? Fehma evînî çawatî diyar dike. Têgihîna evînê ya takekesekî, fehma evînê ya civakekê çawatiya wan û cewhera hunerên wan diyar dike.
       
Çi edebiyata kurdî çi muzîka kurdî gelemperiya wan bi fehmeke mazoşîst û erebeskî nêzîkî evînê dibe. Ciyawaziya romana me jî tam ji vir derdikeve holê.  Nivîskarê romana me ne bi fehmeke erebesk û mazoşîst lê bi fehmeke pozîtîv û erênîker nêzîkî evînê dibe.
       
Ji naveroka romanê jî diyar dibe ku nivîskarê me bi têgihîna cuda nêzî evînê bûye. Jixwe tiştê ku ev roman bi min da xwendin, naveroka wê ye. Naveroka berhemê gelek li xweşa min çû, ji ber naveroka wê, min xwast vê romanê bixwînim.
     
 Zeman derbas dibe, dibihure lê jiyîn derbas nabe. Rabirdû wekî sîberê mirovê xwe dişopîne. Hinek jiyîn heta dawiya jiyana mirovî qet bandora xwe wenda nakin, bandora xwe her berdewam dikin. Ji wan jiyînan yek jî eşqên nîvco û bêmirad in.  Karakterên romana me herçiqas evîna wan nîvco maye jî li ber bayê nakevin, bi evîna xwe ya nîvco li ber xwe didin, xwe bi evîna xwe bi jiyanê ve digirin...
   
Evîna Te Ez Parastim ji aliyê zimên ve pir qels maye û ne dewlemend e. Vegotin û hevoksaziya romanê ji ciyekî şûnde xwe dubare dike. Lê nivîsandina herî xirab ji qet nenivîsandinê çêtir e. Em kurd ji nivîsandinê ditirsin, em ji nivîsandina xirab gelek û gelek ditirsin!.. Em nikarin bi relaksî binivîsin. Lê nivîskar Tosinê Reşîdî li rexmî qelsbûna zimanê xwe jî romana xwe nivîsandiye. Vê romanê ez ji bo nivîsînê wêrektir kirim û xwebaweriya min bihêztir kir.                   

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Li Bakurê Şoreşa Romana Dagirkirina Tarîtîyê ya Bextîyar Elî

                                            Ez dibêjim qey cara yekem e ku   nivîskarek soranînivîsê Başûrê welat, li ser Bakurê welatê ...